நியூ யார்க் பயணக் கட்டுரை - 3

டைம் ஸ்க்யரின் பக்கவாட்டிலேயே ப்ராட்வே வீதி நெடுக்காக செல்கிறது. பல தொலைகாட்சி நிறுவனங்களின் மேடை நிகழ்வுகள், நட்சத்திர பேட்டிகான அரங்கங்கள் அங்கு உண்டு. உதாரனமாக டேவிட் லேட்டர்மேன் லேட் ஷோ. அது போக பல இசை நிகழ்ச்சிகள், நாடகங்கள், காமேடி ஷோக்கள் என நடக்கும். அதற்கு டைம் ஸ்க்யரிலேயே டிக்கட் விநியோகம் செய்யும் ஒரு மையம் இருந்தது. அதற்கு முன்னால் நீளமான ஒரு வரிசை நின்று கொன்டு இருந்தது. விலைகள் அதிகமாகவே இருந்தது.

டைம் ஸ்கயரில் கறுப்பர்களை அவ்வளவு பார்க்கவில்லை என்று தான் தோன்றியது. அங்கு உள்ளுர் மக்களும் அவ்வளவாக இல்லை. லிபர்டி ஸ்டாட்சு போல் வேட அனிந்த சிலருடன் நின்று மக்கள் புகைபடம் எடுத்து கொன்டனர். சரி அப்படியே நகரின் உள் நகருவோம் என்று ப்ராட்வேயில் இறங்கி நடக்க ஆரம்பித்தோம்.

ராக்பெல்லர் சென்டருக்கு போகலாம் என்று அழைத்து சென்றால் ஷாலினி. 'நி என்ன பெரிய ராக்பெல்லர் ஃபெமலியா' என்று கேட்போமே அதே ராக்பெல்லர் தான். ஜான் டி. ராக்பெல்லர் 20ம் நூற்றன்டின் பெரிய தொழில்அதிபர், பணக்காரரர். அவரது குடும்பத்தால் அமைக்கபட்ட ராக்பெல்லர் சென்டர் நகரின் நடுவே 19 உயரமான கட்டிடங்களை உள்ளடக்கியது. அதில் மிகவும் உயரமான GE buildingம் அடக்கம். அமெரிக்க அரசு இந்த ராக்கபெல்லர் சென்டரை ஒரு தேசிய வரலாற்று சின்னமாக அறிவித்துள்ளது.

ஜான் டி. ராக்பெல்லர்

ராக்பெல்லர் சென்டர்

இதே GE கட்டிடத்தின் மேல் ஏறி பார்பதற்கு எங்களது நியு யார்க் பாஸை உபயோகிக்கலாம் ஆனால் நாளை தான் அதை உபயோகிக்க ஆரம்பிப்பது என்று இருந்ததால் வெளியே மட்டும் சுற்றி பார்த்தோம். அங்கிருந்து பொடி நடையாக சென்ட்ரல் பார்க்கிற்கு நடந்தோம். நியு யார்க் மன்ஹாட்டன் பகுதியின் அங்கு பெரும்பாலன தெருக்களுக்கு எண்கள் தான் பெயராக இருந்த்து. 45வது வீதி, 46வது வீதி என்று மேற்கிலிருந்து கிழக்கு செல்லும் வீதிகளுக்கும், வட தென் வீதிகள் 1ம் அவென்யு, 2ம் அவென்யு என்று பெயரிட பட்டிருந்தது.

உள்ளுர் பெண்கள் நல்ல மேக்கப் அணிந்திருந்தார்கள், அவர்களின் உடை வெளியுரிலிருந்து வந்தவர்களில் இருந்து தனிதன்மையோடு தெரிந்த்து. பொதுவாக உள்ளுர்வாசிகள் வேகமாக நடக்கிறார்கள். அவர்களுக்கு அந்த நெரிசலிலும், ட்ராப்கிலும் எப்படு வேகமாக செல்வது என்று நன்றாக தெரிந்திருக்கிறது.  கவர்ச்சியான ஆடை அமெரிக்கா எங்கும் உள்ள பெண்கள் அங்கும் அணிந்திருந்தார்கள். இருந்தாலும் அதிலும் ஒரு புதுமை தெரிந்தது. உள்ளுர் ஆன்களும் நல்ல ஆடைகள் அணிந்திருந்தார்கள். பெரும்கார்பரேட் அலுவகங்களுக்கு அருகில் நடக்கயில் கோட் அணிந்த ஆண்களை பார்க்க முடிந்தது. அவர்களின் சிகையலங்கரங்கள் வித்தியாசமாகவும் புதுமையாகவும் இருந்தது.

பெண் போல் பாவனை காட்டி நடக்கும் ஆண்களை நிறையவே பார்க்க முடிந்தது. நல்ல உடல் கட்டு, நல்ல உடை அணிந்து நலினத்துடன் நடந்து செல்லும் ஆண்கள் சிலரை கண்டேன். ஆணும் ஆணும் கை கோர்த்து செல்லும் ஜோடிகள் சில இருந்தன். புருவத்தின் ஒரங்களை மழித்து, புருவங்களை வரைந்து, புருவங்களில் ஜோலிக்கும் கடுக்கன் அணிந்து, காலின் ரோமங்கலை மழித்து, பிங்க் நிற ஆடை அனிந்து, பெண் போன்ற நலினத்துடன் பேசும் விதம் என்று பல விஷயங்கள் அவர்கள் ஓரின சேர்கையாளர்கள் என்று தோன்ற செய்தது. ஆண்கள் கை கோர்த்து நடப்பது, பிங்க் ஆடை அனிவது இந்தியாவில் சாதாரனம். ஆனால் அமெரிக்காவில் அதற்கு அர்த்தம் இப்படி தான்.

மன்ஹாட்டன் நகரின் உயர்ந்த அடைந்த கட்டிடங்களுக்கு நடுவே 800 ஏக்கர்களுக்கு மேல் விருந்து கிடக்கறது இந்த சென்ட்ரல் பார்க். பார்க்கின் முகப்பை அனுகும் போது குதிரை வீச்சம் அடித்தது.  ஒற்றை குதிரை சாரட்டடுகள், வாடைகை சைக்கிள்கள் முகப்பில் இருந்தது. பார்க்கின் உள் குழந்தைகள் பல விளையாடி கொன்டிருந்தன. ஜாகிங் செல்பவர்கள், ஸ்கேட்டிங், சைக்கிள் ஓட்டுபவர்கள்,நாயுடன் வாக்கிங் போவர்கள் எல்லாம் அந்த மாலையில் நடந்து கொட்டிருந்தது.  நிறைய பறவைகள் இருந்தன, வித்தியாசமான நீல நிற பறவை ஒன்றை பார்த்தேன். நிறைய மரங்களும் புள் வெளியுமாக நிறைந்திருந்தது.

சென்ட்ரல் பார்க்

பார்க்கின் முன்னே ஒரு குறு மலை முகடு. அங்கே பல ஜோடுகள் உட்கார்ந்யு கொன்டு இருந்தது. பல் வேறு இணங்களும் கலந்து ஜோடியாக அமர்ந்து முத்தமிட்டு கொன்டிருந்தது. முகட்டின் உச்சியின் மறைவில் ஒரு டீன் ஏஜ் கூட்டம் பம்மலுடன் உட்கார்ந்நுருந்தது, என்ன என்று உத்து பார்த்தால் சிறுவர்கள் புகைத்து கொன்டு இருந்தனர். இந்த ஊர் சட்டம் படி 21 வயதுக்கு மேல் தான் புகைத்தல் அனுமதிக்கபட்டுள்ளது. அந்த பார்க் உள்ளுர்காரர்களுக்கு நம் சென்னை மெரினா பீச் போல என்று தோன்றியது.

அங்கு இன்னும் சிறிது நேரம் கழித்துவிட்டு கிளம்பி பொடி நடையாக டைம் ஸ்கயர் பக்கமே திரும்பினோம். வரும் வழியில் ஒரு சப் வேக்கு அடியில் இசை கலைஞர்கள் வாசித்து கொன்டிருப்பது கேட்டது. வரும் வழியில் ஒரு சைவ உணவகம் இருந்தது, சைவ உணவகப் வைக்கும் ஒரே ஆட்கள் இந்தியர்களாகதான் இருப்பார்கள். மெனுவை படித்து பார்த்ததில் அது ஊர்ஜிதமானது.வெஜ் பிரியானி இருந்தது. ஒன்று வாங்கி இருவரும் சாப்பிட்டோம் சூடாக நன்றாக இருந்தது. உப்பு கொஞ்சம் கம்மியாக இருந்தது. ஆனால் கடை கல்லாவில் இந்தியர்களே இல்லை, கருப்பர்கள் தான் இருந்தார்கள். அவர்களே சமைத்துவிடுவார்கள் போலும்.

9 மணி அளவில் தான் இந்த ஸ்பிரிங், சம்மர், ஃபால் ஸீஸனில் இருட்டம். நாங்கள் வரும் போது டைம் ஸ்கயர் இருட்டி இருந்தது. இரவில் அது இன்னும் வண்ண ஒளியுடன் அழகாக இருந்தது. அங்கு கொஞ்ச நேரம் அமர்ந்திருந்தோம். 9 அளவிலும் அங்கு தரையில் புறாக்கள் இரை தேடி அலைகிறது. அஅந்த அளவுக்கு அங்கு பகல் போல வெளிச்சம். ங்குள்ள சுற்றலா பயனிகள் அங்கு சாப்பிடும் எச்சங்களையே தின்று வளரும் புறாக்கள். டைம் ஸ்கயரின் ஒரு ஓரத்தில் ஜட்டி மட்டும் அனிந்து கொன்டு ஒரு கருப்பன் கிடாருடன் பாட்டு பாடி கொன்டு இருந்தான். அவனோடு சில பெண்கள் நின்று புகைபடம் எடுத்து கொன்டனர். அவன் பல கோமாளிதனத்துடன் புகைபடத்திற்கு போஸ் கொடுத்தான். அடுத்த நாற் அதே இடத்தில் இன்னொரு கருப்பன் சட்டையில்லாமல் கோமாளித்தனம் செய்து கொன்டுருந்தான்.

தொடர்ந்து நடந்து கொன்டே இருந்ததில் கால் மிகவும் வலித்தது. அங்கிருந்து எம்பயர் ஸ்டேட் பில்டிங்கிற்கு நடந்து சென்றோம். அங்கே கொஞ்ச நேரம் சுற்றி விட்டு, இரவு உணவு பனேரா எனும் உணவகத்தில் வாங்கிக் கொன்டு வந்து ஹெரால்டு ஸ்கயர் எனும் இடத்தில் வைத்து சாப்பிட்டோம். இங்கு ஆங்காங்கே ரோட்டை மறித்து பயனிகள் அமர நாற்காலியும் மேசையும் போட்டு வைத்துள்ளார்கள். அது ஒரு தல்ல வசதி. சாப்பிடவுடன் மழை வந்தது. இரவு 10;30 இருக்கும் என்று நினைக்கிறேன். மழையில் சப் வே ஸ்டேசன் கச்டு பிடிப்பது சிரமமாகி விட்டது. திரும்பி ஹாரிசன் வந்து காரை எடுத்து கொன்டு ஈஸ்ட் ஆரஞ்சு சென்று விடுதியில் நுழைந்தோம்.